adj.

Նորամուտ. համբակ. բանի մը մէջ նոր մտած.

Զի մի՛ առաւելիցիմ ի պատիւ (կամ առաւել իցէ իմ պատիւ) քան զայնոսիկ որ դեռամուտք իցեն. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)