ԳԼԽԱՐԿԵԼ. Զգլուխն ի վայր կախել առ ծանրութեան, ամօթոյ, եւ պատկառանաց. գլխակորիլ.
Ի ծանրութենէ հասկոյն գլխարկեալ (ցորեանն). (Վեցօր. ՟Ե։)
Մի՛ ապաւինեսցուք ի գլխարկելն եւ յարտասուելն. (Միսայէլ.։)
Անասնական ունիք միտս, եւ ընդ երկիր գլխարկեալ էք. (Իսիւք.։)
Եւ համան գնաց ի տուն իւր գլխարկեալ լի տրտմութեամբ. (Եսթ. ՟Զ. 12։ որպէս եւ Ոսկ. փիլիպ. ՟Ժ՟Գ։ Մծբ. ՟Զ. է։ Եփր. նին.։ Մանդ. ՟Զ։ Մաշկ.։)