ԳԻՆԱՐԲՈՒԹԻՒՆ ԳԻՆԱՐԲՈՒՄՆ. cf. ԳԻՆԱՐԲՈՒՔ;
կամ իբր Արբեցութիւն.
Եւ ոչ գինարբութեան եւ ուրախութեան հարսանեաց. (Շ. ընդհանր.։)
Իսկ զգինարբումն եւ զարբեցութիւն ... ունէր անյագ եւ անթիւ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ։)
Տեղի ճաշոց եւ ընթրեաց, եւ հանգանակաւ գինարբութեան. (Սարկ. հանգ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | գինարբումն | գինարբմունք |
accusatif | գինարբումն | գինարբմունս |
génitif | գինարբման | գինարբմանց |
locatif | գինարբման | գինարբմունս |
datif | գինարբման | գինարբմանց |
ablatif | գինարբմանէ | գինարբմանց |
instrumental | գինարբմամբ | գինարբմամբք |