s.

ԳԻՆԱՐԲՈՒԹԻՒՆ ԳԻՆԱՐԲՈՒՄՆ. cf. ԳԻՆԱՐԲՈՒՔ;
կամ իբր Արբեցութիւն.

Եւ ոչ գինարբութեան եւ ուրախութեան հարսանեաց. (Շ. ընդհանր.։)

Իսկ զգինարբումն եւ զարբեցութիւն ... ունէր անյագ եւ անթիւ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ։)

Տեղի ճաշոց եւ ընթրեաց, եւ հանգանակաւ գինարբութեան. (Սարկ. հանգ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif գինարբումն գինարբմունք
accusatif գինարբումն գինարբմունս
génitif գինարբման գինարբմանց
locatif գինարբման գինարբմունս
datif գինարբման գինարբմանց
ablatif գինարբմանէ գինարբմանց
instrumental գինարբմամբ գինարբմամբք