ԳԹԱՐԿՈՒԹԻՒՆ ԳԹԱՐԿՈՒՄՆ. Գութ՝ այսինքն՝ աղերս արկանելն. պաղատանք. եւ Անկումն գթոյ ի սիրտ. գթասիրութիւն.
Քո առաջի տէր գթարկութիւն գրեալս արտասուօք. (Նար. ՟Լ։)
Զիա՞րդ ոչ որպէս ի մեռեալ գթարկումն անկաւ ի սիրտ քո։ (Վրք.հց. ՟Դ. ձ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | գթարկումն | գթարկմունք |
| accusatif | գթարկումն | գթարկմունս |
| génitif | գթարկման | գթարկմանց |
| locatif | գթարկման | գթարկմունս |
| datif | գթարկման | գթարկմանց |
| ablatif | գթարկմանէ | գթարկմանց |
| instrumental | գթարկմամբ | գթարկմամբք |