adj.

ὐπέρογκος supra modum tumidus, turgidus, valde fastosus Կարի խաչեալ, փքոցուռոյց. յոխորտ. խրոխտ. մեծամիտ. ամբարտաւան, եւ ամբարտաւանական.

Զթագաւորացն զմեծամեծ եւ զգերախանչ բարեբախտութիւն։ Իբրու թէ մեծ եւ գերախանչ ստացեալ իցէ բարի. (Փիլ. ՟ժ. բան.։ եւ Փիլ. լին. 4. 25։)

Ի վերայ ամպոյ նստեալ ի գերախանչ հպարտութիւն՝ ինքնահաճոյ մարք. (Վանակ. յոբ.։)

ԳԵՐԱԽԱՆՉ որ գրի եւ ԳԵՐԱՀԱՆՉ.

Ցանկութիւնք ուտելեացն, որ է մինդ գերախանչ եւ երկնապող, եւ միւսդ խոզաբար գետնահայեաց երկրաքարշ. (Անյաղթ հց. իմ.։)