hy    |   fr

Գեղեցկավայելուչ

adj.

Գեղեցիկ վայելչութեամբ. բարեվայելուչ.

Գեղեցկավայելուչ ձեւ, կամ կերպարանք, կամ մեծարանք, ծագեալ գարուն, արքայութեան աթոռ. (Պտմ. աղեքս.։ Պիտ.։ Ոսկ. համբ.։ Կիւրղ. ի կոյսն.։)

Գեղեցկավայելուչ անուանն. (Փիլ. լին. ՟Դ. 15.) իմա՛, վայելչական ըստ կոչմանն։