ԳԵՂԵՑԿԱՅԱՐՄԱՐՈՒԹԻՒՆ ԳԵՂԵՑԿԱՅՕԴՈՒԹԻՒՆ. διακόσμοσις decus, εὑαρμοστία bona harmonia Գեղեցկայարմարն գոլ. բարեչափութիւն.
Ըսա իրին լինիցին գեղեցկայարմարութեան օրինացն. (Պղատ. օրին. ՟Թ։)
Գերագոյն ազնիւն (աստուած) գեղեցիկ ասի որպէս ամենայն գեղեցկայօդութեան եւ պայծառութեան պատճառ. (Դիոն. ածայ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | գեղեցկայօդութիւն | գեղեցկայօդութիւնք |
accusatif | գեղեցկայօդութիւն | գեղեցկայօդութիւնս |
génitif | գեղեցկայօդութեան | գեղեցկայօդութեանց |
locatif | գեղեցկայօդութեան | գեղեցկայօդութիւնս |
datif | գեղեցկայօդութեան | գեղեցկայօդութեանց |
ablatif | գեղեցկայօդութենէ | գեղեցկայօդութեանց |
instrumental | գեղեցկայօդութեամբ | գեղեցկայօդութեամբք |