ԳԵՂԵՑԿԱՅԱՐՄԱՐՈՒԹԻՒՆ ԳԵՂԵՑԿԱՅՕԴՈՒԹԻՒՆ. διακόσμοσις decus, εὑαρμοστία bona harmonia Գեղեցկայարմարն գոլ. բարեչափութիւն.
Ըսա իրին լինիցին գեղեցկայարմարութեան օրինացն. (Պղատ. օրին. ՟Թ։)
Գերագոյն ազնիւն (աստուած) գեղեցիկ ասի որպէս ամենայն գեղեցկայօդութեան եւ պայծառութեան պատճառ. (Դիոն. ածայ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | գեղեցկայարմարութիւն | գեղեցկայարմարութիւնք |
accusatif | գեղեցկայարմարութիւն | գեղեցկայարմարութիւնս |
génitif | գեղեցկայարմարութեան | գեղեցկայարմարութեանց |
locatif | գեղեցկայարմարութեան | գեղեցկայարմարութիւնս |
datif | գեղեցկայարմարութեան | գեղեցկայարմարութեանց |
ablatif | գեղեցկայարմարութենէ | գեղեցկայարմարութեանց |
instrumental | գեղեցկայարմարութեամբ | գեղեցկայարմարութեամբք |