ԲՈՐԲՈՔԱԽԱՌՆ ԲՈՐԲՈՔԱՒՈՐ. Բորբոքեալ. բոցախառն.
Հուր բորբոքախառն. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։)
Հուր փայլակնաւոր, բոց բորբոքաւոր. (Գանձ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | բորբոքաւոր | բորբոքաւորք |
accusatif | բորբոքաւոր | բորբոքաւորս |
génitif | բորբոքաւորի | բորբոքաւորաց |
locatif | բորբոքաւորի | բորբոքաւորս |
datif | բորբոքաւորի | բորբոքաւորաց |
ablatif | բորբոքաւորէ | բորբոքաւորաց |
instrumental | բորբոքաւորաւ | բորբոքաւորաւք |