cf. ԲՆԱԿԻՑ.
Բնաւորակից (յն. (հարազատ) որդի անճառելի. Կիւրղ. գանձ.։)
Բնաւորակից ունի զորակութիւնսն (այսինքն տնկակից)։ Եղականացս բնաւորակից՝ լինել փոխադրութիւն եւ յեղումն. (Նիւս. բն.։)
Թէպէտ եւ բնաւորակից ընդ նմա է (հոգին ընդ մարմնոյ), եւ կամ բնակէ եւ շրջի, հեռի ուրեմն անջատեալ խորհրդովք. (Փիլ. լին.։)