adj.

Ի բնէ բանական. իմացական.

Մեք եւ հրեշտակք բնաբանական ելով. (Քեր. քերթ.։)

Եւ Բնախօս.

Հերակլիտոս եւ դիմոկրիտոս բնաբանականք ելով. իբր նիւթապէս քննօղք բնութեան. (Նոննոս.։)

ԲՆԱԲԱՆԱԿԱՆ φυσική physica Մասն իմաստասիրութեան՝ որ խօսի զզգալի բնութեանց. ըստ յն. ֆիսիգի՛

Իմաստասիրութիւն բաժանի ի բնաբանականն, եւ յուսումնականն, եւ յաստուածաբանականն։ Բնաբանականն զառաջինն կալաւ դաս՝ որպէս ամենեւիմբ նիւթական. (Սահմ. ՟Ա. եւ ՟Ժ՟Զ։)

Ամբառնալ ի բնաաբանականէն յաստուածաբանականն. (Մագ. ՟Ծ՟Է։)

Բնաբանականն մասն իմաստասիրութեան՝ ի վերայ էիցն բնաքննութիւն առնելն է. (Լծ. սահմ.։)