adj.

Որ հմայէ՝ հայելով ի բէճս կամ յոսկերս թիկանց անասնոց։ (Կամ թերեւս գրելի էր՝ Խիճհայեաց, կամ Բիծհայեաց. իբրու հմայօղ զննութեամբ խճից կամ բծից).

Ոչ ընդունել զքարընկէցս, զգարընկէցս, զբիճհայեացս. (Վահր. յայտն.։)