Բացօթեմ

չ.

ԲԱՑՕԹԵՄ կամ ԲԱՑՕԹԻՄ. ἁγραυλέω Բացօթեայ լինել. ի բացի օթագայիլ, ագանիլ. գիշէր ցորեկ դուրս տեղ կենալ՝ մնալ.

Աւետիս տային հովուացն ի յանդին, որ բացօթէին. (Գանձ.։)