adj.

որ եւ ԲԱՐՁՐԱՁՈՂԱԿԱՆ. Ի բաց Բարձօղ, եւ վերաբարձօղ, որպէս գառն աստուծոյ՝ որ բառնայ զմեղս աշխարհի.

Նոյն ինքն մարմինն բարձեալ լինէր առ ի բանէն հօր, զի ամենայն ապականութեանս եւ սեղաց բազմաբարձ իցէ. (Պիտառ. յԱթանասէ։)