adj.

Բառ անստոյգ. որպէս Բարուրական, պատճառադրական. եւ կամ Բարեբարոյ. բարեմոյն.

Ի մխիթարութեան զնա համոզեալ (ի սգոյն) ... դադար վշտացն տայր՝ ոչ փոփոխիլ յընդրի՛ իւր բարրական բնութենէն. (Յհ. կթ.։)