ձ.

cf. ԲԱՐԵԽՕՍԵՄ. քերթողաբար.

Որ միշտ պաղատի, եւ բարեխօսի՝ վասն ամենայնի. (Գանձ.։)

կր.

Եւ կամ կր. իբր Ընդունել զբարեխօսութիւն.

Իշխանն պարտ է, զի մի՛ յաղագս արդարոյն աղաչիցի, եւ մի՛ յաղագս անիրաւիցն բարեխօսիցի. (Ոսկիփոր.։)