adj.

Որ առնէ զբախումն. այսինքն քնարահար, կամ մատն նորա, եւ գործիք.

Որպէս կարծեմ՝ առ բախողարարսդ՝ ծակք հաւաստի ճշգրտութեան մասն ունելով՝ ոչ բանաւորս հաւաստի հնչմունք են. (Փիլ. լիւս.։)

Բախողարար ծակք. (Լծ. փիլ.) մատն աղւոյն կամ փողոյն, եւ այլ զի՛նչ կամիս։