adj.

Չարաչար տանջեալ. բազմաչարչար. խիստ տանջըւած, ծեծկըւած.

Խաչաչարչար եւ բազմատանջ մարմին. (Վրդն. լս.։)

Սրբոյն Դիոնեսիոսի բազմատանջ նահատակի. (Հ. կիլիկ.։)

Ջրաղացապանք փորձ լիցին արուեստի ամենայն կազմածոյ, զի մի՛ զբազմատանջն ապականեն զկերակուրն աներկեղութեամբ. (Մխ. դտ.։) իմա՛ զցորեանն ծեծեալ, կամ ստացեալ բազում աշխատութեամբ։

Ի ձեռն կուսական ծննդեան զանէծսն յօրհնութիւն փոխարկելով՝ թեթեւացոյց եւս (զկանայս) ի բազմատանջ լինելոյ. (Եպիփ. ծն.։)