ԱՔԱՑԱՆՔ կամ ԱՔԱՑԱՆԻ. Աք. աքեացք. ոտք եւ կրուկք կամ սրունք՝ որովք լինի աքացել.
Են ոմանք՝ որ աքացանօք մօտ գան, բայց լանջօք եւ վզաւն եւ գլխաւն հակադրեն։ Կիսով մարմնոյն աքացանօքն յառաջկոյս մատչին, իսկ ի լանջաց ի վերկոյս յետս յողնեալք. (Փիլ. լին. ՟Բ. 24.)