πλεονεξία avaritia Փոյթ աւելի ինչ ստանալոյ. ագահութիւն. ցանկութիւն ընչից.
Աւելաստացութիւն մինչեւ ցո՞ր վայր դատապարտի. յորժամ ելցէ ոք ըստ օրինացն հրաման։ Երկոքին ախտանան. ոմն զհեշտասիրութիւնն, իսկ միւսն զաւելաստացութիւնն. արդ ո՛չ հեշտասէրն եւ ոչ աւելաստացուն յո՛ր եւ իցէ իրո արտաքոյ դատապարտութեան են. (Բրս. հց.։)
Գողն զաւելաստացութիւնն յերկար ձգտեալ, տկարութեամբ վերջացեալ՝ ի դոյզն ինչ ամփոփեալ։ Ագահ աւելաստացութեամբք։ Ագահութիւն աւելաստացութեան. (Փիլ.։ եւս եւ Պիտ.։ Մանդ. ՟Ժ՟Ը։ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 21։ ՟Բ. 23. 30։)
περιουσία opes, opulentia Առաւելութիւն ստացուածոց. մեծութիւն. եւ Ինչք աւելորդք.
Ոչ կոյր, այլ սրատեսիլ մեծութիւն է՝ առաքինութեանցն աւելաստացութիւն. (Փիլ. իմաստն.։)
Որք։ յամենայնի որսալ զաւելաստացութիւնն են փութացեալք։ Իբր զաւելաստացութիւն ինչ եւ զանօգտակարագոյն կենցաղոյս զսա (զձի) համարելով. (Պիտ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | աւելաստացուածութիւն | աւելաստացուածութիւնք |
accusatif | աւելաստացուածութիւն | աւելաստացուածութիւնս |
génitif | աւելաստացուածութեան | աւելաստացուածութեանց |
locatif | աւելաստացուածութեան | աւելաստացուածութիւնս |
datif | աւելաստացուածութեան | աւելաստացուածութեանց |
ablatif | աւելաստացուածութենէ | աւելաստացուածութեանց |
instrumental | աւելաստացուածութեամբ | աւելաստացուածութեամբք |