Արտերեւիմ

ձ.

ԱՐՏԵՐԵՒԻԼ. Արտաքս երեւիլ. երեւելի լինել.

Հետն յայտնապէս արտերեւեալ՝ արագ ձգէ զհետամուտ թշնամին զկնի նորա. (Զքր. կթ.։)

Իւրաքանչիւր ոք ըստ ինքեան եղեալ զետեղեցաւ արտերեւելով. (Մաքս. եկեղ.։)