ԱՐՏԱՓԱՅԼՈՒԹԻՒՆ ԱՐՏԱՓԱՅԼՈՒՄՆ. φαιδρότις nitor, splendor Արտափայլելն. պայծառ ծագումն. նշոյլք. ցոլք լուսոյ.
Պարտ էր յայտնի լինել ի ստուերամած խաւարին արեգակնական արտափայլութեան Ճ. (՟Բ.։)
Ի ներքուստ յԱստուածութենէն էր արտափայլումն. (Երզն. մտթ.։)
Յարտափայլմանէ փայլատականցն։ Զանճառ ծնունդդ հայրական, զարտափայլումն միշտ լուսոյդ ի մշտնջենաւորէն. (Բենիկ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | արտափայլութիւն | արտափայլութիւնք |
accusatif | արտափայլութիւն | արտափայլութիւնս |
génitif | արտափայլութեան | արտափայլութեանց |
locatif | արտափայլութեան | արտափայլութիւնս |
datif | արտափայլութեան | արտափայլութեանց |
ablatif | արտափայլութենէ | արտափայլութեանց |
instrumental | արտափայլութեամբ | արտափայլութեամբք |