ἑφώνησις elocutio, pronunciatio Արտաբերութիւն. բարբառումն.
Ներտրամադրեալ բանն ի խորհեցողականին եղեալ առանց իրիք արտաձայնութեան. (նիւս. բն։)
Փոխեա՛ զարտաձայնութիւնն (այսինքն զբարբառդ). (Ոսկ. յադամ.։)
Աղաղակ առ Աստուած ոչ իմանամք միայն զլեզուոյ արտաձայնութիւն. (Լմբ. սղ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | արտաձայնութիւն | արտաձայնութիւնք |
| accusatif | արտաձայնութիւն | արտաձայնութիւնս |
| génitif | արտաձայնութեան | արտաձայնութեանց |
| locatif | արտաձայնութեան | արտաձայնութիւնս |
| datif | արտաձայնութեան | արտաձայնութեանց |
| ablatif | արտաձայնութենէ | արտաձայնութեանց |
| instrumental | արտաձայնութեամբ | արտաձայնութեամբք |