ἕκστασις extasis, mentis egressio Արտաքոյ իրաց՝ մանաւանդ անձին ելանելն. ափշութիւն, յափշտակութիւն. հիացումն. եւ Խելագարութիւն.
Զամենայն արտակացութիւն ըստանձնեալ. (Մագ. ՟Է։)
Արտակացութիւնն՝ որպէս նոյն ինքն յայտնապէս ազգէ անունդ, ոչ այլ ինչ է, այլ տեղի տալ եւ արտաքս ելանել խորհրդոցն. (Փիլ. լին. ՟Գ. 8։)
Մոլեկան արտակացութիւն՝ ափշութիւն (յն. մի բառ)։ Արտակացութիւնք ափշութեան (յն. մի բառ) ոչ բնականք. (Արիստ. որակ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | արտակացութիւն | արտակացութիւնք |
| accusatif | արտակացութիւն | արտակացութիւնս |
| génitif | արտակացութեան | արտակացութեանց |
| locatif | արտակացութեան | արտակացութիւնս |
| datif | արտակացութեան | արտակացութեանց |
| ablatif | արտակացութենէ | արտակացութեանց |
| instrumental | արտակացութեամբ | արտակացութեամբք |