ԱՐՏԱԼԱԾՈՒԹԻՒՆ ԱՐՏԱԼԱԾՈՒՄՆ. Հալածումն. տարագրութիւն. վտարանդութիւն.
Զտարակուսական արտալածութեան զաղէտ վշտաց քոց իմացեալ. (Մագ. ՟Ա։)
Եռամեայ արտալածութիւն կատարեալ։ Ամ մի իցէ արտալածման։ Արտալածմանցն իբրու այսպէս, որպէս ասացաւ. (Պղատ. օրին. ՟Թ։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | արտալածումն | արտալածմունք |
accusatif | արտալածումն | արտալածմունս |
génitif | արտալածման | արտալածմանց |
locatif | արտալածման | արտալածմունս |
datif | արտալածման | արտալածմանց |
ablatif | արտալածմանէ | արտալածմանց |
instrumental | արտալածմամբ | արտալածմամբք |