ձ.

Արտաքս ելանել իբրեւ բոյս ի բնէ իւրմէ. բղխել.

Յանբաժանելի բարւոյն սրտի բարերարութեանն արտաբունեցաւ լոյսն. (Դիոն. ածայ. ՟Գ։ (գրեալ էր, արտաբանեցաւ. յն. արտաբուսաւ)։)