adj.

Որ արձանացուցանէ (ըստ ամենայն նշ) իբր Հաստատիչ, ամրացուցիչ.

Վէմ ի հաստատութիւնդ արձանացուցիչ. (Նար. խչ.։)

Մանաւանդ στηλητεύμα invenctiva in aliquem quasi in cippo notata Որպէս կասեցուցիչ. նահանջիչ. նշաւակիչ. յանդիմանիչ. ըստ յն. արձանութիւն, եւ յանդիմանութիւն.

Արձանացուցիչ յուղմանց. (Նար. ՟Զ։)

Սերմանողք արդարութեան, եւ անիրաւութեան արձանացուցիչք. (ՃՃ.։)

Ստութեանն արձանացուցիչ, մոլորութեան լուծումն. (Ածաբ. ի կիպր.։ Խոր. հռիփս.։)