Արիւնացայթ

adj.

ԱՐԻՒՆԱՑԱՅԹ ԱՐԻՒՆԱՑԱՅՏ. ἠμάγμενος cruore aspersus Որ ցայտէ կամ երեւի ցայտել յիւրմէ զարիւն. արիւնազանգ.

Երբեմն վառեալ, եւ երբեմն արիւնացայթ երեւեսցի. (Ոսկ. ես.։)

Զվերամբարձ բագնին արիւնացայտ լինել. (Անան. եկեղ։)