adj.

ἁξιόχρεως jure debitor, obnoxius Արժանապէս պարտական. իբր իրաւամբք պարտաւորեալ.

Արժանապարտ մեծի կորստեան զնոսա գոլ յայտ առնէ։ Որ արժանապարտն է մահու։ Ոչ ունիցին վկայ՝ արժանապարտ մահացուցանել զնա. (Իգն.։)

ԱՐԺԱՆԱՊԱՐՏ. Իրաւամբք արժանի դատեալ. արժանի կամ արժանաւոր. քաջայարմար. արժանահաւատ. ἁξιόχρεως vere dignus, idoneus

Կամաւորութեամբ մեռանի զսոցա՛յն արժանապարտ մահ, ինքն անպարտ գոլով մահու. (Սկեւռ. ես.։)

Արժանապարտ՝ այսպիսի գեղեցիկ առաքինութեան հայր համարեալ. (Փիլ. լին. ՟Դ 111։)

Միայն արժանապարտ հայրենի բարեգթութեանն պատմող. (Ոսկ. անառակ.։)

Եթէ երաշխաւոր արժանապարան Ճշմարտապէս կալ ոմա հաստատիցէ։ Պղատոն եւ կռետոն՝ երաշխաւորք ձեզ իցեն արծաթոյն արժանապարտք սոքա. (Պղատ. օրին. ՟Ա. եւ Պղատ. սոկր.)