adj.

Իբր կարի արժանաւոր, կամ որ կարէ արժանի լինել. (կամ իբրու արժանակեար, այսինքն արժանաւոր, որպէս դնի ի տպ)

Թէպէտ եւ մեք անարժանք եմք, այլ բանս վասն զի աստուածային է, արժանակար է ընդունելութեան։ (Շ. ընդհանր. հին ձ։)