adj.

ἱσόθεος deo aequalis, vel suppar Հաւասար համարեալ Աստուծոյ. աստուածանման.

Եզեկիայի հնազանդեցուցեալ (զարեգակն) որպէս աստուածահաւասարի ուրեմն, եւ գերագունի քան զմարդիկ. (Դիոն. թղթ. ՟Է։)

Ի վերայ ձեր իմ սրբութիւնս ծաղկի, զի աստուածահաւասարք լինիցիք. (Լմբ. պտրգ.։)

Աստուածահաւասար փառք. (Պրպմ. ՟Լ՟Գ։)

Չարաթոյն օձն աստուածահաւասար (լինելոյ) խոստմամբ՝ նախաստեղծիցն ել առաջի. (Գերմ.։)