adj.

ԱՍՏՈՒԱԾԱԲՈՒՂԽ կամ ԱՍՏՈՒԱԾԱԲՈՒԽ ՅԱտուածոյ կամ ատուածով բղխեալ, զեղեալ.

Աստուածաբուղխ առատահոս անձրեւօք. (Շար.։)

Աստուածաշունչ գիրք այսպիսի անուշահոտ եւ կենդանարար եւ աստուածաբուղխ աղբերօք լի են. (Վրք. հց. ՟Ա։)

Նուիրական աղօթիւքն, եւ աստոկւածաբուխ նորա վարդապետութեամբ. (Երզն. խրատ.։)