adj.

Որ զստուածաբարձեալ ունի կամ կրէ յինքեան.

Զաստուածաբարձեալ ունի կամ կրէ յինքեան.

Զաստուածաբարձն մարիամ։ Զաստուածաբարձի ծերոյն զսիմէոնի արդարոյն. (Տօնակ.։) (Հ. կիլիկ.։)

Աստուածաբարձ խաչ, կամ խաչափայտ, կամ տունկ. (Շ. բարձր.։ Հ. կիլիկ.։ Վրդն. սղ.։)

Աստուածաբձ բազուկք. (Աղօթ.։)