ԱՍՊԱՍՏԱՆ ԱՍՊԱՍՏԱՆԻ ἰπποστασία, -σιον equile, stabulum vel statio equorum. Կայան կամ ախոռ ձիոց. (թերեւս նաեւ կոյտ կամ երամակ ձիոց).
Մինչեւ ցանկիւն դրան ասպաստանացն արեւելից. (Երեմ. ՟Լ՟Ա 40։ Ուր Մխ. երեմ.)
Ասպաստանի՝ տուն ձիոյ. այլ ի յն. լոկ, ձիոց։
Ձիոց ասպաստանս կազմելով, կերակուրս պատրաստելով։
Պատրաստ իցեն քեզ ձիք յիմոց ասպաստանաց։ (Պտմ. աղեքս.։)
Շրջել զասպաստանաւ միով արքային պարսից։ Նստէր ի տան ասպաստանին։ Գլխատէր ի ներքս յասպատանի անդ. (Բուզ. ՟Դ 16։)
Մտեալ յասպաստանն՝ ոչ հանդիպեցան ձիոյ. (Արծր. ՟Բ 3։)
Յարքունի ասպաստանէ ձիս սպիտակս ընտրեալ. (Ճ. ՟Գ.։)