s.

ԱՍԱՑՈՒԹԻՒՆ ԱՍԱՑՈՒՄՆ ԱՍԵԼՈՒԹԻՒՆ Ասացուած. եւ ասելն, եւ ասիլն. խօսք. բան.

Զամենայն՝ որչափ ասացութիւն, տեւական իբրու էակք զսոսա ցուցանէ. (Պղատ. տիմ.։)

Բե՛ր, ասացութիւն ինչ արտադրեսցո՛ւք. (Անյաղթ պորփ.։)

Դուեղեր այսպիսի բանից ասացութեան պատճառ. (Պրոկղ. ի ստեփ.։)

Ըստ քում բանիցդ ասացութեանց. (Ոսկիփոր.։)

Արժան է ունայն համարել զայսպէս ասացութիւս. cf. ՄԵՂԱՅԱՍԱՑՈՒԹԻՒՆ.

Զայսպիսի ասացմունս լուեալ թագաւորին. (Փարպ.։)

(Եւնոմիոս ասէր) իմաստութիւն հանճար է. իսկ բան՝ ասացման ինչ դատարկ յառաջբերութիւն. (Կիւրղ. գանձ.։)

Քան զմարդկան իմացումն եւ ասելութիւն ի վեր անցանէ. (Խոսր. պտրգ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ասացումն ասացմունք
accusatif ասացումն ասացմունս
génitif ասացման ասացմանց
locatif ասացման ասացմունս
datif ասացման ասացմանց
ablatif ասացմանէ ասացմանց
instrumental ասացմամբ ասացմամբք