cf. ԸՆԴԴԻՄԱՑՈՒՄՆ.
Զիա՞րդ էր հանդերձեալ հնազանդ լինել ... եթէ ոչ եւ առընդդիմացումն ունէր, եւ ըռընդդիմացմանն էր յաղթկու եղեալ. (Աթան. ՟Գ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | առընդդիմացումն | առընդդիմացմունք |
| accusatif | առընդդիմացումն | առընդդիմացմունս |
| génitif | առընդդիմացման | առընդդիմացմանց |
| locatif | առընդդիմացման | առընդդիմացմունս |
| datif | առընդդիմացման | առընդդիմացմանց |
| ablatif | առընդդիմացմանէ | առընդդիմացմանց |
| instrumental | առընդդիմացմամբ | առընդդիմացմամբք |