Առաւելիմ, Եցայ

կ. ձ.

կ. ձ. cf. ԱՌԱՒԵԼԵՄ. πλεονάζω. multiplicor, augeor.

Զի մի՛ եւս առաւելեսցի չարութիւն դոցա։ Զի շնորհքն յաճախեալք ի բազմաց գոհութենէ անտի՝ առաւելեսցին ի փառս աստուծոյ. (՟Ա. Եզր. ՟Բ. 29։ ՟Բ. Կոր. ՟Դ. 15։)

Երկոցունց կողմանցս սէր առ միմեանս առաւելեսցի. (տպ. առաւելասցի). (Խոսր.։)