ԱՌԱՒԵԼԱՍՏԱՑՈՒԱԾՈՒԹԻՒՆ ԱՌԱՒԵԼԱՍՏԱՑՈՒԹԻՒՆ πλεονεξία, avarita, aviditas. որ եւ ԱՒԵԼԱՍՏԱՑՈՒԹԻՒՆ. Մեծութիւն, եւ իղձ մեծութեան. ագահութիւն.
Նաեւ քան զամենեսին՝ որք ի զօրութիւն, յիւրմէ առաւելաստացութենէ ձեռնհաս եղեալ՝ յամենայն կամս վայելեաց. (Փիլ. նխ.։)
Կարօտագոյն հոգւոջն առ զօրութիւն՝ առաւելաստացութիւն զինուորութեան (կամ սպառազինութեան) հանգիտասցի. (Փիլ. լիւս.։)
Փախչելով յառաւելաստացութենէ. (Սահմ. ՟Դ։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | առաւելաստացուածութիւն | առաւելաստացուածութիւնք |
accusatif | առաւելաստացուածութիւն | առաւելաստացուածութիւնս |
génitif | առաւելաստացուածութեան | առաւելաստացուածութեանց |
locatif | առաւելաստացուածութեան | առաւելաստացուածութիւնս |
datif | առաւելաստացուածութեան | առաւելաստացուածութեանց |
ablatif | առաւելաստացուածութենէ | առաւելաստացուածութեանց |
instrumental | առաւելաստացուածութեամբ | առաւելաստացուածութեամբք |