ԱՌԱՒԵԼԱՆԱՄ ԱՌԱՒԵԼԱՆԻՄ πλεονεκτέω. supero, plus habeo. cf. ԱՌԱՒԵԼՈՒՄ, չ.
Առաւելանայ ամենեւին բանն՝ քան զոր ի զաւակէն դաւթի. (Պրպմ. ՟Լ՟Թ։)
Զի առաւելասցի կսկիծն եւ սուգն. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)
Զուգիւ թուովն առաւելու, եւ առաւելանի։ Մէջ ծայրիցն զուգամասանցն առաւելաւ, եւ առաւելանի. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)