cf. ԱՌԱՆՁՆԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ.
Յոր (աստղ) եթէ յանկիցէ առանձնակութիւն լուսոյ բոլորեցունց մասնակաց, վերջին մասնակ զայս աստեղ ասեմք տիրել ըստ եռանկիւնւոյ. (Շիր.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | առանձնակութիւն | առանձնակութիւնք |
accusatif | առանձնակութիւն | առանձնակութիւնս |
génitif | առանձնակութեան | առանձնակութեանց |
locatif | առանձնակութեան | առանձնակութիւնս |
datif | առանձնակութեան | առանձնակութեանց |
ablatif | առանձնակութենէ | առանձնակութեանց |
instrumental | առանձնակութեամբ | առանձնակութեամբք |