adj.

ԱՉԱՌՈՏ ԱՉԱՌՈՒ, Աչառօղ. ակնառու. մարդահաճոյ.

Կամ է թեթեւամիտ, կամ կաշառակուրծ, կամ աչառոտ. (Լմբ. առակ.։)

Եպիսկոպոսք յայնմ ժամանակի եղիցին աչառուք. (Վրք. հց. ՟Բ։)