ἁπαράλλακτος, -ον. non differens, immutabilis. Ոչ փոխեալ յառաջին նմանութենէ. անայլայլելի օրինակաւ.
Հաւասար եւ անփոխանման յեղանակաւ. (Մեկն. ղեւտ.։)
Ի յատկութեանն անփոխանման կալով։ Անփոխանման գիտելով եւ գծագրելով զքրիստոս՝ ըստ մեզ ճշմարտութեամբ մարդացեալ. (Դիոն. եկեղ.։)
Պատկեր է անփոխանման ծնողին էութեանն։ Ի հօր տեսանիլ վասն էութեան անփոխանման գոլոյն. (Կիւրղ. գանձ.։)