adj. adv.

Որոյ բունն կամ իսկութիւնն բնական է անփոփոխելի. որ ոչ ի դուրս ելանէ քան զբնիկ վայր իւր.

Անգիտելւոյ միեղինութեանն թաքնոյն զանփոխաբուն գերագոյնսն սերտութիւնս։ Ոչինչ են նուաստ միացեալք եւ յետ միոյն անփոխաբուն եւ միեղէն որոշմանն։ Անփոխաբո՛ւն մնան ի նոյնութեանն։ Եւ ինքն ամենայնի պատճառն առ ի յամենեսեան լինելն զիջանէ՝ անփոխաբուն ի յինքենէ. (Դիոն. ածայ.։)