s.

ԱՆՓԻՌ կամ ԱՆՓԻՌՆ Թուի յն անաֆօռա՛. որ է վերբերումն, եւ կանգնեալ ինչ, որպէս կրէ եպիսկոպոսն ի ձեռի.

Զգեստաւորեալ քահանայապետին, եւ անփիռն՝ որ ի ձեռին։ Ի ձեռին ունելով զանփիռն։ Նշանն յաղթութեան՝ որ կոչի ըստ մերում լեզուի կնիք, եւ ըստ եբրայեցւոցն անփիռն, զոր ունի քահանայապետն ի ձեռին իւրում։ Մաքրութեան ցուպ ի ձեռինն անփիռն յիշատակ չարչարանց. (Ճ. ՟Թ.։) (Տօնակ.։) (Եթէ գրեսցի զափիռ, ըստ արաբ. եւ եբր. զաֆէռ. պ. փիռուզա, է յաղթանակ մարտի)։