adj.

ԱՆՏՈՒՉԱԿԱՆ իբր Անտըւչական Որ չէ տալի այլում կամ ըստ ինքեան, այլ ձրի հաղորդական. կամ անկապտելի. անօտարանալի. կամ Որ չէ տուրք մարդոյ. (եւ կամ հայի ի բանն, Ոչ է իմ տալ, այլ որոց տուեալ է ի հօրէ իմմէ)

Զի աստուծոյ պատուիրանապահութեամբն յանտըւչական փառս էականին ինքնակալ եղեալ վայելիցէ. (Ագաթ.։)