Անվէճ

adj.

Ուր չկայցէ վէճ եւ հակառակութիւն. որ ինչ չտանի զվէճ.

Ճարտասանականումն միայնում ասին գոլ կացմունք, եւ վէճք, եւ անվէճք. (Անյաղթ լծ. ՟ժ՟դ. գլ. արիստ.։)