adv.

Իբրեւ անսովոր ոք. կամ գործելով զանսովոր ինչ.

Որ առնէ անսովորաբար, ի մարդահաճութենէն շարժի. (Լմբ. պտրգ.։)

Եւ Անսովոր օրինակաւ. նորահրաշ տարազու. ἁήθως, ἁσυνήθως. praeter morem, insolenter, insolito modo.

Զիա՞րդ ոչ է անսովորաբար քահանայագործօղ գրիստոս։ Էջ ի մերս անսովորաբար եւ օտարապէս ծնունդ։ Էր անսովորաբար եւ նոր՝ ի քրիստոս հրաշափառութիւն, ի ծառայի կերպարանս՝ տէրութիւն. (Պրպմ. ՟Լ՟Բ. ՟Լ՟Թ։)