ձ.

ԱՆՊԱՐԱՊԵՄ ԱՆՊԱՐԱՊԻՄ. κατασχολέω. occupor, incumbo եւ otio male utor. Չմնալ պարապորդ կամ դատարկ ի գործոյ. զբաղիլ. դեգերիլ.

Ի չափոյ (սիրոյ), որպէս պատշաճ է, մի՛ անպարապեցից. (Նիւս. երգ.։)

Ուսեալ գիտել, յինչ դեգերեալ անպարապեցաւ. (Նիւս. կազմ. ՟Լ՟Ա։)

Եւ Չունել ժամանակ. անպարապ գտանիլ.

Երկեայ իսկ գուցէ վասն միոյն բանք մեր վաստակեալ անպարապի խօսելով առ ձեզ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 22։)