ԱՆՊԱՏԿԱՆԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ ԱՆՊԱՏԿԱՆՈՒԹԻՒՆ. ἁνεπιτηδείοτης. ineptitudo. Անյարմարութիւն. անպատեհութիւն.
Աստուածային բնութիւնն ոչ երբէք որոշէ զինքն ի մարդոյ, բայց եթէ յանպատկանաւորութենէ մարդոյ։ Յանպատկանաւորութենէ տեսարանացն։ Արուեստ ըստ իւրում բանին անսխալ է, իսկ վասն ենթակային անպատկանութեան թուի սխալ գոլ. (Սահմ. ՟Ը. ՟Ժ՟Բ։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | անպատկանաւորութիւն | անպատկանաւորութիւնք |
accusatif | անպատկանաւորութիւն | անպատկանաւորութիւնս |
génitif | անպատկանաւորութեան | անպատկանաւորութեանց |
locatif | անպատկանաւորութեան | անպատկանաւորութիւնս |
datif | անպատկանաւորութեան | անպատկանաւորութեանց |
ablatif | անպատկանաւորութենէ | անպատկանաւորութեանց |
instrumental | անպատկանաւորութեամբ | անպատկանաւորութեամբք |