s.

ԱՆՊԱՏԿԱՆԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ ԱՆՊԱՏԿԱՆՈՒԹԻՒՆ. ἁνεπιτηδείοτης. ineptitudo. Անյարմարութիւն. անպատեհութիւն.

Աստուածային բնութիւնն ոչ երբէք որոշէ զինքն ի մարդոյ, բայց եթէ յանպատկանաւորութենէ մարդոյ։ Յանպատկանաւորութենէ տեսարանացն։ Արուեստ ըստ իւրում բանին անսխալ է, իսկ վասն ենթակային անպատկանութեան թուի սխալ գոլ. (Սահմ. ՟Ը. ՟Ժ՟Բ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անպատկանաւորութիւն անպատկանաւորութիւնք
accusatif անպատկանաւորութիւն անպատկանաւորութիւնս
génitif անպատկանաւորութեան անպատկանաւորութեանց
locatif անպատկանաւորութեան անպատկանաւորութիւնս
datif անպատկանաւորութեան անպատկանաւորութեանց
ablatif անպատկանաւորութենէ անպատկանաւորութեանց
instrumental անպատկանաւորութեամբ անպատկանաւորութեամբք