ԱՆՊԱՏԿԱՆ ԱՆՊԱՏԿԱՆԱՒՈՐ ԱՆՊԱՏԿԱՆԱՒՈՐԵԱԼ. ἁνεπιτήδειος. ineptus. Անյարմար. անվայելուչ. անդէպ. տե՛ս եւ ԱՆՊԱՏԵՀ.
Յանպատկան նիւթոյ. (Լմբ. ատ.։)
Անպատկանաւոր նիւթ. (Իգն.։)
Անպատկանաւորս արձակէ ձայնս. (Պիտ.։)
Մարմնոյ ուրուք անպատկանաւորելոյ առ ընդունել զանձնաւորական ազդմունս. (Սահմ. ՟Թ։)